وام ازدواج یکی از تسهیلات قرض الحسنه بانکها می باشد که به دستور دولت در جهت تسهیل امور ازدواج به جوانان پرداخت میشود و از این جهت که این تسهیلات جهت تشویق جوانان به ازدواج می باشد و بنابراین باید مسیر دریافت این وام را نیز برای تقاضا کنندگان این وام تسهیل نمود.
بنا به گفته مسئول کانون بانکها و موسسات اعتباری ارائه یک ضامن معتبر برای دریافت تسهیلات ازدواج کفایت می کند، مگر اینکه ضامن معرفی شده دارای اعتبار کافی و مورد نیاز برای بانک نباشد که در این صورت فرد تقاضاکننده وام ازدواج ضامن دیگری را نیز باید به بانک معرفی نماید. یکی از سخت‌ترین بخش‌های دریافت وام ازدواج پیدا کردن همین ضامن های درخواستی بانک ها می باشد و از آن جهت که هر کسی قبول نمی کند که ضامن افراد دیگر گردد، بسیاری از افراد یا از گرفتن وام ازدواج پشیمان می شوند و یا در مقابل دریافت مبلغی وام خود را به افراد دیگری می سپارند تا آنها ضامن مورد نیاز بانک را تامین کنند و وام را دریافت نمایند. در واقع در چنین مواقعی این افراد به فروش امتیاز وام ازدواج خود اقدام می‌کنند.
برخی بانکها نه تنها که جوانان را در این راه یاری نمی‌کنند بلکه با قرار دادن شرایط سختی برای ارائه وام ازدواج و با دریافت مدارکی نا معقول و ضامنینی از افراد وام گیرنده، سنگ جلوی پای جوانان کشور می‌اندازند. با اینکه یک ضامن معتبر برای دریافت این وام کفایت می کند، ولی اکثر بانک ها دو یا حتی سه ضامن برای ارائه این وام از افراد درخواست می‌کنند و حتی برای برخی از بانکها دریافت ۲ ضامن کفایت نمیکند و چکی نیز از بابت ضمانت برای ارائه این وام از افراد درخواست می کنند.
نکته دیگری هم که لازم به بیان می باشد این است که شغل اکثر افراد جامعه آزاد میباشد، چرا که سازمانهای دولتی و خصوصی دیگر به اندازه گذشته به استخدام افراد اقدام نمی‌کنند و از این جهت بسیاری از افراد دارای شغل رسمی نمی باشند تا بتوانتد از اداره و شرکت های استخدام شده خود گواهی کسر از حقوق درخواستی بانک را تهیه نمایند و به بانک ارائه دهند. بنابراین افراد وام گیرنده اغلب ناچارند یا امتیاز خود را بفروشند و یا کلا از دریافت این وام صرفنظر کنند. پس دلیل اینکه امروزه بازار خرید و فروش وام ازدواج تا این حد داغ می باشد، معمولاً یافتن ضامنین درخواستی بانک ها می باشد. وگرنه چه کسی دوست ندارد پول بیشتری عایدش گردد، مخصوص که این تسهیلات دارای سود بانکی نمی باشد و به علت قرض الحسنه بودن فقط شامل ۴ درصد کارمزد می شود. یعنی در واقع افراد پول را دریافت می‌کنند و با کارمزد خیلی پایین پول را در عرض ۱۰ سال به بانک باز پرداخت می‌کنند. با این تورمی که در کشور وجود دارد هر جور حساب کنید و این پول را برای خرید هر چیزی بپردازید، حتماً تورم موجود در بازار، کارمزد ناچیز این وام را از بین خواهد برد. بنابراین دلیل اصلی فروش وام ازدواج همین پیدا کردن ضامن می باشد.
باید بانکها و مسئولان فکری برای این مشکل جوانان نمایند. چرا که این تسهیلات جهت تهیه نمودن ازدواج می باشد پس نباید سختی زیادی برای دریافت آن در مسیر ارائه این تسهیلات وجود داشته باشد و اگر بانکها را موظف کنند که طبق دستورالعمل های وارده به آنها عمل نمایند و با دریافت یک ضامن معتبر به ارائه وام ازدواج اقدام نمایند، جوانان بیشتری می توانند از این تسهیلات استفاده کنند. بنابراین حتماً باید نظارت کافی در دریافت ضامنین توسط بانکها وجود داشته باشد.
اگر بانکها به جز یک ضامن معتبر ضامن های دیگری را نیز از افراد درخواست کننده وام داشته باشند، تخطی به حساب می‌آیند و افراد می توانند از آن ها شکایت نمایند. درست است که طبق قانون موجود، به افراد اجازه شکایت از بانک های خطاکار داده می شود ولی آیا واقعا مسئولان به شکایت افراد رسیدگی می کنند و با بانکهای خطاکار برخورد می‌کنند؟
از شواهدی که پیداست جواب این سوال منفی می باشد. چرا که اگر چنین بود بانکها جرات نمیکردم که از دستورات سرپیچی نمایند و بیشتر از یک ضامن معتبر را از افراد خواستار باشند. در حالی که اکثر بانکهای موجود در کشور به یک ضامن راضی نمی‌شوند و حداقل دو ضامن را از افراد خواهان میباشد.
مواردی وجود دارد که توجه به آنها باعث می شود که ضامن را که به بانک معرفی می‌نمایید، بانک به عنوان ضامن معتبر قبول کند و تلاش‌های شما بی‌نتیجه نماند.
* فردی که به بانک معرفی می نمایید حتماً باید سن قانونی داشته باشد و حتی برخی از بانکها سن قانونی که ۱۸ سال تمام است را نیز به عنوان سنی که مورد قبولشان برای ارائه وام باشد، را تایید نمی کنند و آنها حداقل سن لازم برای افرادی که میخواهند ضامن افراد وام گیرنده شوند را ۲۱ سال اعلام می دارند.
* همچنین با اینکه برای حداکثر سن افراد جهت ضامن شدن قانون خاصی وجود ندارد ولی بانک ها افرادی را که دارای سن ۶۰ یا حداکثر ۶۵ می باشد را به عنوان ضامن قبول نمیکند. در واقع بانک ها به قوانین زیادی که وجود دارد صادق نمی باشند و فقط میخواهند با محکم کاری بازپرداخت پول قرض داده شده خود را ضمانت نمایند. البته شاید از طرفی هم بتوان به بانکها حق داد. چرا که این وام هایی که به صورت قرض الحسنه به افراد واگذار می‌شوند، از منابع سرمایه مردم می باشد و از پس‌انداز مردم هست که برای پرداخت این وامها اقدام می‌کنند. بنابراین باید با محکم کاری بتوانند پول مردم را به بانک بازگردانند. از آنجایی که در بین مردم جامعه هستند افرادی که تا وقتی که وام را از بانک نگرفته اند به هر دری می‌زند که بتوانند آن وام را دریافت نمایند و هر وعده و وعیدی را برای بازپرداخت اقساط آن می دهند، ولی بعد از اینکه توانستند وام را بگیرند، از پرداخت اقساط وام سر باز می‌زنند و اینجا ضامن بدبخت است که با بانک طرف حساب میشود و بانکها هم مجبورند حداقل ضامن دریافتی خود را معتبر انتخاب نمایند در چنین مواقعی بتوانند از ضامن پول بانک را دریافت و به جای خود بازگردانند.
* بنابراین کسی که ضامن افراد وام گیرنده می شود باید درآمد مناسبی داشته باشد تا اگر فرد وام گیرنده نتواند اقساط وام را پرداخت نماید بانک بتواند از حقوق فرد ضامن اقساط وام را کسر نماید.
* باید گفته شود که افرادی که به عنوان ضامن به بانک معرفی می‌شوند، اعتبارسنجی می‌شوند و اگر دارای بدهی به بانک باشند و یا دارای چک برگشتی باشند به عنوان ضامن برای بانک قابل قبول نخواهند بود و باز هم تلاش های فرد وام گیرنده بیهوده خواهد ماند، چرا که بانک ها در مورد ضامنین اصلا شوخی ندارند و از هر لحاظ سخت‌گیرانه عمل خواهند کرد تا خودشان دچار مشکل نگردند و با اعتبار سنجی که از افراد می‌کنند خواهند فهمید که این فرد از پس تعهدات خود برنیامده است پس نمی تواند برای فرد دیگری ضمانت نماید.
* دیگر شرطی که بانکها برای ضامنین مورد قبول خود قرار داده‌اند، این است که فردی که ضمانت میکند حتماً باید دارای شغل ثابتی باشد. معمولا بانکها از کارمندان رسمی استقبال فراوانی می‌کنند چرا که میخواهند با دریافت گواهی کسر از حقوق از آنها، اگر فرد وام گیرنده نتواند اقساط خود را بپردازد، بدون اینکه از ضامن درخواست نمایند که اقساط را بپردازد با همان گواهی کسر از حقوق در دست خود، اقساط وام را از حقوق وی کسر می‌نمایند. برای این کار فقط کافیست که بانک به محل کار فرد ضامن نامه‌ای رسمی بفرست و از آنها بخواهد که در قبال گواهی کسر از حقوق کارمندی که به عنوان ضامن به بانک معرفی شده است، قبل از اینکه حقوق کارمند خود را بپردازند، ابتدا اقساط وام را کسر نمایند و آن مبلغ را به بانک پرداخت نمایند و مابقی را به خود کارمند پرداخت نمایند. در این مواقع محل کار ضامن موظف می باشد که به انجام این امر اقدام نماید و نمی‌تواند به خاطر کارمندش از این دستورات سرپیچی نماید.
معمولا این چهار مورد مهم ترین موارد ضمانتی می باشند که بانکها از افراد میخواهند ولی بسته به نوع وام و شرایط هر وام ممکن است یک یا چند مورد از این ضمانت برای یک وام از افراد خواسته شود. که همان‌طور که قبلاً بیان نمودیم معمولا برای وام ازدواج یک نفر ضامن رسمی و یک نفر ضامن آزاد دارای جواز کسب و همچنین یک برگ چک از افراد خواسته می شود. البته هستند برخی از بانکها که طبق دستورات اعلامی به بانک ها فقط با ارائه یک ضامن معتبر اقدام به ارائه وام ازدواج می نماید.
* برای اکثر وام های اعطایی توسط انواع بانکها ارائه فرد ضامنی که دارای گواهی کسر از حقوق باشد خواسته می شود. در برخی مواقع نیز افرادی که دارای جواز کسب می باشند را نیز به عنوان ضامن معتبر قبول می کنند و اکثرا افراد بازنشسته ای که دارای حقوق بازنشستگی می باشند و سنی کمتر از ۶۵ سال دارند نیز به عنوان ضامن معتبر مورد قبول بانک ها می باشند.
* ولی بانکها در قبال ارائه برخی از وام ها که معمولاً این وامها دارای مبالغ بسیار بالایی می باشند، افراد ضامن را برای ضمانت بازپرداخت اقساط قبول نمی کند و از افراد وام گیرنده ارائه وثیقه را برای ضمانت بازپرداخت چنین وام هایی خواستارند و یا هر دوی این دو ضمانت (فرد ضامن و وثیقه) را از افراد وام گیرنده می خواهند. معمولاً اسناد ملکی می‌توانند به عنوان وثیقه به بانک ها ارائه گردند. معمولاً بانکها برای آن وام هایی که با مبالغ بالا می باشند این وثیقه ها را دریافت می‌کنند تا اگر فرد وام گیرنده نتواند اقساط وام خود را به بانک پرداخت نماید و نتواند با بانک تسویه حساب نماید، با فروش آن ملک و برداشتن حق خود بتواند وام پرداختی خود را از افراد باز پس بگیرد. معمولاً در این مواقع ملک ضمانت شده به مزایده گذاشته میشود و از طریق مزایده فروخته شده و سهم بانک پرداخت می گردد و اگر مبلغ ملک از مبلغ وام بیشتر باشد بقیه پول ملک به صاحب آن پرداخت می گردد.
* دریافت چک از وام گیرندگان نیز میتواند نوع دیگری از ضمانت های خواسته شده بانک ها برای بازپرداخت و تسویه حساب باشد. چک پرداختی به بانک میتواند به نام خود شخص وام گیرنده باشد و یا به نام هر شخص دیگری.این چک به عنوان ضمانت در بانک نگهداری میشود و اگر فرد امکان پرداخت اقساط وام را نداشته‌باشد بانک با در دست داشتن چک ضمانت می تواند اقدام به دریافت موجودی حساب صاحب آن چک نماید تا بتواند به هر نحوی شده است وام پرداختی خود را از افراد باز پس بگیرد. معمولا هیچ بانکی فقط با ارائه چکی جهت ضمانت وامی را به افراد پرداخت نمی کنند و این چک های ضمانت دریافتی به عنوان ضمانت دوم و در کنار فرد ضامن معتبر از افراد دریافت می شوند.
* سفته نیز میتواند به عنوان ضمانت بانکی به شمار آید. برخی از بانک ها هم به جای چک از افراد سفته بانکی را جهت ضمانت می خواهند تا در صورت عدم پرداخت اقساط با سفته که در دست دارند اقدام به دریافت وام داده شده خود نمایند و از صاحب امضای روی سفته مبلغ وام خود را بازپس بگیرند. البته باز هم معمولا بانکها فقط ضمانت سفته را به عنوان ضامن در قبال ارائه وام قبول نمی‌کنند و معمولا آن را در کنار فرد ضامن معتبر و به عنوان ضمانت دوم از افراد قبول میکند.
در واقع بانک ها از طریق این اعتبار سنجی می خواهند بدانند که فرد ضامن چقدر خوش حساب می باشد و دارای چه سابقه‌ای در عملکرد پرداخت اقساط و انجام تعهدات مالی خود می باشد. اعتبار سنجی که بانک ها انجام میدهند از طریق بانک مرکزی صورت می‌گیرد و فرقی نمیکند که فرد در انجام تعهدات خود در بانکی که فرد می خواهد از آن وام بگیرد بد حساب می باشد و یا در دیگر بانک ها بد حساب گردیده است. بالاخره در سیستم بانکی کل کشور این بد حسابی صورت گرفته است و از طریق اعتبارسنجی بانک مرکزی آشکار خواهد گشت. بنابراین به هیچ نحو نباید افراد بد حساب را که در انجام تعهدات خود کوتاهی نموده است، را به عنوان ضامن به بانک معرفی نمود.
* زمانی که افراد خود وامی را از سیستم بانکی کل کشور دریافت نموده است و در پرداخت اقساط آن کوتاهی کرده است و یا با تاخیراتی نسبت به پرداخت اقساط خود اقدام نموده است. بنابراین چنین افرادی در اعتبار سنجی بانکی تایید نخواهند شد.
* زمانی که فردی که اقدام به ضمانت برای افراد می کند دارای سابقه منفی در امور مالی باشد. مثلا اگر فردی در گذشته ورشکسته شده باشد نمی‌تواند برای فرد دیگری ضمانت نماید.
* اگر فرد دارای دسته چک می باشد و چک‌های خود را خرج کرده است ولی نتوانسته است مبلغ چک های خود را بپردازد و چک برگشت خورده دارد.
* اگر فرد ضامن، دارای بدهی مالیاتی و یا هر نوع بدهی دیگری به دولت باشد نیز نمی تواند برای فرد دیگری ضامن شود.
* از آنجایی که بانکها نسبت به اعتبار سنجی اقدام می‌کنند بنابراین در نتیجه اعتبارسنجی نمره ای به هر فرد اعتبارسنجی شده داده میشود و نامره ای که وجود دارد صفرتاصد میباشد و هرچقدر این عدد به صد نزدیک‌تر باشد وضعیت اعتباری آن فرد بهتر است.
با تعهد محضری و معرفی ضامن های مورد نیاز و اخذ سفته .
خرید و فروش وام ازدواج در تهران
